W lutym br. do „konsultacji społecznych i uzgodnień międzyresortowych” został skierowany projekt zmian rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej dotyczący podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych szkołach. Zgodnie z tym projektem, do podstawy programowej wychowania przedszkolnego wprowadzony zostanie nowy obszar „Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym”. W praktyce oznacza to obowiązek nauczania języków obcych w przedszkolach w ramach realizacji podstawy programowej – dla dzieci pięcioletnich od września 2015, dla wszystkich dzieci od września 2017 roku. W roku szkolnym 2014/2015, czyli od nowego roku szkolnego, dzieci będą mogły uczyć się języków obcych w ramach podstawy, o ile tak zadecyduje dyrektor przedszkola.

Ministerstwo zakłada, że część nauczycieli wychowania przedszkolnego może już teraz wylegitymować się dyplomem znajomości języka obcego, w praktyce pewnie angielskiego, na poziomie co najmniej B2, natomiast konieczne kwalifikacje do nauczania tego języka będą oni mogli uzupełnić w okresie sześciu lat. Cóż za optymizm? – część nauczycieli, zwłaszcza w dużych miastach, pewnie w większości przypadków w przedszkolach niepublicznych, rzeczywiście może udokumentować znajomość języka obcego na wymaganym poziomie, ale nie oszukujmy się, ta liczba nie będzie duża. A przecież, zważywszy cel, jaki przyświeca tej szczytnej idei, czyli wykorzystanie naturalnych zdolności małych dzieci do uczenia się języków, bardzo istotna jest nie tylko wystarczająca ilość nauczycieli w przedszkolach, ale także, mówiąc wprost, ich jakość, czyli odpowiednie kompetencje w nauczaniu języka obcego małych dzieci.

Czy rzeczywiście przedszkola będą w stanie zapewnić naszym dzieciom naukę języków obcych na odpowiednim poziomie? Jak ona miałaby wyglądać? w jakim wymiarze miałaby być prowadzona? z wykorzystaniem jakiego zaplecza dydaktycznego? etc. Zachęcamy Was do głosu w dyskusji, otwieramy w tym celu odpowiednie okno w naszym kawiarenkowym forum dyskusyjnym.