Co to jest agresja?

Agresja to zamierzone działanie, którego celem jest wyrządzenie komuś lub czemuś szkody, straty lub bólu. Zwykle skierowana jest przeciw innym osobom, przedmiotom, zdarza się jednak że również przeciw sobie samemu (autoagresja). Może mieć charakter fizyczny (bicie, szarpanie, kopanie) oraz słowny (poniżanie, grożenie, zastraszanie).

Jakie są przyczyny agresji?

Istnieje wiele przyczyn agresji u dzieci. Są to m.in.:

• Naśladowanie zaobserwowanych zachowań (np. u rodziców, starszych kolegów, z telewizji, z gier komputerowych),
• Brak umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych,
• Krytyka, odrzucenie ze strony dorosłych,
• Brak czasu na rozmowę, zabawę z dzieckiem,
• Niepowodzenia w nauce,
• Nadmierne ochranianie (potrzeby dziecka są ważniejsze od potrzeb innych osób – takie postępowanie prowadzi do sytuacji, w której nie zaspokojenie jego oczekiwań rodzi frustrację).

Cechy dziecka agresywnego

• Chce dominować, podporządkowywać sobie innych używając do tego gróźb,
• Jest nastawione na „nie”,
• Jest impulsywne, łatwo się denerwuje, popada w gniew,
• Nie potrafi stosować się przyjętych zasad, nie potrafi sprostać trudnościom,

Jak sobie zapobiegać agresji dziecka i jak sobie z nią radzić?

Zapobieganie agresji jest bardzo ważne. Dzięki temu możemy uniknąć w przyszłości problemów z nią związanych. Przede wszystkim należy doceniać swoje dziecko, słuchać i nie lekceważyć jego problemów, wspierać je, wspólnie przeżywać jego emocje – zarówno radości jak i niepowodzenia. Równie ważna jest kontrola rodzicielska tj. kontrolowanie co ogląda nasze dziecko, w jakie gra gry, jakie strony internetowe odwiedza. Należy unikać własnych reakcji o charakterze agresywnym.

Na agresywne zachowanie dziecka nie można ani reagować gwałtownie(wywoła to u niego agresję) ani pozostawać obojętnym(dziecko nas zlekceważy). Kara powinna być psychologiczna tzn. należy okazać że zachowanie sprawiło nam przykrość, wyjaśnić skutki jego złego zachowania. Wymaga to od dorosłego umiejętności opanowania własnych emocji. Komunikat przekazywany dziecku ma być tak skonstruowany aby mówił o tym że zachowanie dziecka jest złe, a nie samo dziecko.

 
Przy poważnych zaburzeniach zachowania dziecka wskazana jest terapia z psychologiem.