Alexandre Havard to jeden z największych autorytetów w dziedzinie przywództwa. Podczas kameralnego seminarium, które Fundacja „Humanites” miała zaszczyt zorganizować, Alexandre Havard zaprezentował założenia swojej koncepcji. Etyka przywódcy była bazą jego wystąpienia, w trakcie którego uczestnicy mogli się przekonać, że klasyczne wartości, takie jak: umiejętność podejmowania decyzji, odwaga, samokontrola, sprawiedliwość a także działanie na rzecz innych,stanowią podwaliny naszej życiowej siły, satysfakcji osobistej a także zawodowej.

Cnoty te nie stanowią kompetencji zawodowych , ale są ich nieodłączną częścią. Nie możemy na przykład komuś doradzać, nie będąc decyzyjnymi, nie możemy pracować jako psycholog jeżeli nie jesteśmy zainteresowani problemami ludzi, którzy przychodzą do nas po pomoc. Jeżeli kierujemy się w naszym życiu wyżej wymienionymi cnotami, wszystko co robimy zyskuje na wartości. Alexandre Havard w swojej koncepcji odwołuje się do największych. Za Arystotelesem, mówi, że cnoty to zalety etyczne, a człowiek kierujący się nimi w życiu to człowiek pełen zalet, ale także spełniony. Czerpie z filozofii klasycznych cnót (Platon, Arystoteles), rozszerzając je o „magnanimity” można powiedzieć wielkoduszność. „Magnanimity” to termin, który w pierwszym momencie wydaje się być niezrozumiały, ale w trakcie wykładu dochodzi do nas, że jest cnota chyba najbardziej przydatna i ceniona, jest to bowiem dążenie do rzeczy wielkich, stawianie wyzwań sobie i innym. Możemy to różnie rozumieć, ale wspólnym mianownikiem jest rozwój człowieka i uważność na innych tak myślę. Koncepcja Havarda zawiera cenne wskazówki dla osób funkcjonujących w świecie biznesu, gdzie często wartości wyższe są marginalizowane. Wiele dostępnych pozycji na temat przywództwa bazuje na podstawach psychomanipulacji i zwraca naszą uwagę na efekt końcowy czyli zysk i uzyskaniu pozycji lidera. Założenia teoretyczne Havarda dają nam coś więcej, dają nam przekonanie, że bycie liderem to misja, w której jak zawsze warto kierować się cnotami wbrew pędzącemu, nastawionemu na konsumpcję społeczeństwu. Współczesny styl życia jest zagrożeniem dla duchowości człowieka, który aby żyć w sposób satysfakcjonujący powinien rozwijać się, służyć innym, a także doświadczać pozytywnych uczuć.