Dzięki, dziewczyny, za wywołanie tego tematu. Włączę się do dyskusji z dwóch powodów – po pierwsze jestem tatą, po drugie nauczycielem i zarówno w domu jak i pracy temat „Madzi” mnie dopadał. Ostatnio, dzięki Bogu, nieco się wyciszyło, ale były dni tak gorące, że lekcji prowadzić się nie dało. Z niewybrednymi dowcipami, owszem, spotkałem się. Jednak obserwowałem też u młodzieży (uczę w szkole średniej)wysoki poziom odpowiedzialności i rozsądku. Dowcipnisie byli surowo karceni, odwracano się do nich plecami, bojkotowało ich towarzystwo. Takim postawom przyklaskiwałem. Natomiast w domu mój pięciolatek plótł czasem jakieś zasłyszane na podwórku androny, jednak totalna ignorancja z naszej strony powodowała, że za chwilę zmieniał temat. Uznaliśmy z żoną, że to najlepsza broń jaką dysponujemy w naszym rodzicielskim arsenale. Dołożyliśmy do tego nakaz omijania wszelkich dyskusji w domu na ten bulwersujący temat. Pomogło.
.